Ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται

Στον κύκλο της φύσης δεν υπάρχει νίκη ούτε ήττα: υπάρχει κίνηση. Ο χειμώνας μάχεται να επικρατήσει, στο τέλος όμως αναγκάζεται να παραχωρήσει τη νίκη στην άνοιξη, που φέρνει μαζί της λουλούδια και χαρά.

Το καλοκαίρι θέλει να κρατήσουν οι ζεστές του μέρες για πάντα, γιατί είναι πεπεισμένο ότι η ζέστη είναι ευερ­γετική για τη γη. Τελικά όμως αποδέχεται την άφιξη του φθινοπώρου, που θα επιτρέψει στη γη να ξεκουραστεί.

Η γαζέλα τρώει το χορτάρι και την καταβροχθίζει το λιοντάρι. Το θέμα δεν είναι ποιος είναι ο πιο δυνατός, αλ­λά πώς μας δείχνει ο Θεός τον κύκλο του θανάτου και της ανάστασης.

Στον κύκλο αυτό δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, μονάχα στάδια που πρέπει να ολοκληρωθούν. Όταν το καταλάβει αυτό η καρδιά του ανθρώπου, θα απελευθερω­θεί. Θα αποδέχεται χωρίς πόνο τις δύσκολες στιγμές και δε θα αφήνεται να ξεγελαστεί από τις στιγμές της δόξας.

Και τα δύο θα περάσουν. Η μία κατάσταση θα διαδε­χτεί την άλλη. Και ο κύκλος θα συνεχιστεί μέχρι να απε­λευθερωθούμε από τη σάρκα και να συναντηθούμε με τη θεϊκή Ενέργεια.

Έτσι, όταν ο παλαιστής βγει στην αρένα -είτε από δι­κή του επιλογή είτε επειδή τον έστειλε εκεί το μυστηριώ­δες πεπρωμένο-, ας νιώθει χαρά το πνεύμα του για τη μά­χη που θα δώσει. Αν διατηρήσει την αξιοπρέπεια και την τιμή του, δε θα ηττηθεί ποτέ, ακόμα κι αν χάσει τον αγώ­να, επειδή η ψυχή του θα είναι άθικτη.

Και δε θα κατηγορήσει κανέναν γι’ αυτό που του συμ­βαίνει. Από τότε που αγάπησε για πρώτη φορά και τον απέρριψαν κατάλαβε πως αυτό δε σκότωσε την ικανότη­τά του να αγαπάει. Ό,τι ισχύει στον έρωτα ισχύει και στον πόλεμο.

Όταν χάνουμε μια μάχη ή όλα όσα νομίζαμε πως εί­χαμε, ζούμε στιγμές δυστυχίας. Όταν όμως οι στιγμές αυ­τές περνούν, ανακαλύπτουμε μια άγνωστη δύναμη που υπάρχει μέσα στον καθένα από μας, μια δύναμη που μας εκπλήσσει και αυξάνει τον αυτοσεβασμό μας.

Κοιτάζουμε γύρω μας και λέμε στον εαυτό μας: «Επέζησα». Και χαιρόμαστε με τα λόγια μας.

Μόνο όσοι δεν αναγνωρίζουν τη δύναμη αυτή λένε: «Έχασα». Και νιώθουν λύπη.

Άλλοι όμως, ακόμα κι αν υποφέρουν από την ήττα και ταπεινώνονται από τις ιστορίες που διαδίδουν γι’ αυτούς οι νικητές, επιτρέπουν στον εαυτό τους να δακρύσει, μα ποτέ δε νιώθουν αυτολύπηση. Ξέρουν απλώς πως η μάχη διακόπηκε και πως τη συγκεκριμένη στιγμή οι ίδιοι βρίσκο­νται σε μειονεκτική θέση.

Ακούν τους χτύπους της καρδιάς τους. Προσέχουν πως βρίσκονται σε ένταση. Πως φοβούνται. Κάνουν έναν απο­λογισμό της ζωής τους και ανακαλύπτουν πως, παρά τον τρόμο που αισθάνονται, η πίστη καίει ακόμα στην καρ­διά τους και τους ωθεί προς τα εμπρός.

Προσπαθούν να μάθουν πού έκαναν λάθος και πού όχι. Εκμεταλλεύονται τη στιγμή που είναι πεσμένοι κάτω για να ξεκουραστούν, για να γιατρέψουν τις πληγές τους, να ανακαλύψουν νέες στρατηγικές και να εξοπλιστούν καλύτερα.

Και φτάνει μια μέρα που τους χτυπά την πόρτα μια καινούρια μάχη. Ο φόβος υπάρχει ακόμα, όμως πρέπει να δράσουν - αλλιώς θα μείνουν πεσμένοι για πάντα. Ση­κώνονται, αντικρίζουν τον αντίπαλο και θυμούνται τον πόνο που έζησαν και δε θέλουν να ξαναζήσουν.

Η προηγούμενη ήττα τούς αναγκάζει να νικήσουν τού­τη τη φορά, αφού δε θέλουν να ξαναζήσουν τον ίδιο πό­νο.

Κι αν η νίκη δεν έρθει αυτή τη φορά, θα έρθει την επό­μενη. Κι αν όχι την επόμενη, τη μεθεπόμενη. Το χειρό­τερο δεν είναι να πέφτεις, είναι να μη σηκώνεσαι.

Ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται. Οι άλλοι εί­ναι όλοι νικητές.

Και θα έρθει η μέρα που οι δύσκολες στιγμές θα είναι μονάχα ιστορίες τις οποίες θα αφηγούνται περήφανοι σε όποιον θέλει να τους ακούσει. Και όλοι θα ακούν με σε­βασμό, και θα μάθουν να έχουν τρία σημαντικά πράγμα­τα:

Υπομονή, και να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να δράσουν.

Σοφία, για να μην αφήσουν την επόμενη ευκαιρία να ξεφύγει.

Και περηφάνια για τις ουλές τους.

Οι ουλές είναι μετάλλια χαραγμένα στη σάρκα τους με φωτιά και σίδερο και θα τρομάζουν τους εχθρούς τους, γιατί θα δείχνουν πως ο άνθρωπος που στέκεται απένα­ντι τους έχει μεγάλη εμπειρία στη μάχη. Συχνά αυτό μας κάνει να επιζητάμε το διάλογο και να αποφεύγουμε τις συγκρούσεις.

Οι ουλές μιλούν πιο δυνατά από την κόψη του σπα­θιού που τις δημιούργησε.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αύριο είναι το ξεκίνημα μιας καινούριας εβδομάδας.
Σου έχει δοθεί αυτή η εβδομάδα για να την  χρησιμοποιήσεις όπως εσύ νομίζεις.
 Μπορείς να τη χαραμίσεις ή να την χρησιμοποιήσεις για καλό.
Αυτά που θα κάνεις αυτή την εβδομάδα είναι σημαντικά γιατί
ανταλλάσεις επτά μέρες  από τη ζωή σου με αυτά.
Όταν θα έρθει η επόμενη εβδομάδα ,αυτή θα είναι παρελθόν για πάντα και στην θέση της θα είναι αυτά που άφησες πίσω...
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ!!!

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Φαντάσου ότι υπάρχει μια τράπεζα, η οποία κάθε μέρα καταθέτει στον λογαριασμό σου το ποσό των 86.400 €.

Αυτή η περίεργη τράπεζα, λειτουργεί με τον εξής τρόπο : δεν μεταφέρει τα λεφτά σου από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά κάθε βράδυ σβήνει από το λογαριασμό αυτά που δεν έχεις ξοδέψει. Αυτή η πίστωση κάποτε απότομα θα σταματήσει. Τι θα έκανες;…φαντάζομαι ότι θα έπαιρνες κάθε μέρα τα λεφτά που δεν ξόδεψες. Έτσι; Λοιπόν, ο καθένας από εμάς έχει καταθέσεις σε αυτήν την καταπληκτική Τράπεζα …… το όνομά της είναι ΧΡΟΝΟΣ.

Κάθε μέρα, αυτή η τράπεζα καταθέτει στον προσωπικό μας λογαριασμό 86.400 δευτερόλεπτα. Κάθε βράδυ αυτή η τράπεζα διαγράφει από τον λογαριασμό μας όλα τα δευτερόλεπτα που δεν τα χρησιμοποιήσαμε με θετικό τρόπο και θεωρεί χαμένη οποιαδήποτε ποσότητα του χρόνου την οποία δεν έχουμε επενδύσει σε κάτι ωφέλιμο. Αυτή η τράπεζα δεν μεταφέρει λογαριασμούς από τη μια ημέρα στην άλλη.

Κάθε μέρα σου ανοίγει καινούργιο λογαριασμό.

Κάθε βράδυ σβήνει τις καταθέσεις της ημέρας.

Αν δεν χρησιμοποιείς την κατάθεσή σου κατά τη διάρκεια της ημέρας, εσύ είσαι αυτός που χάνει. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.

Δεν υπάρχουν χρωστούμενα για την αυριανή ημέρα: πρέπει να ζεις το σήμερα με την σημερινή κατάθεση.

Αν αποτύχεις να χρησιμοποιήσεις την πίστωση της ημέρας, αυτό θα είναι χάσιμο δικό σου.

Αυτό στο λέει ξεκάθαρα και στον Πίνακα Ανακοινώσεων η ΧρονοΤράπεζα που γράφει:

«Χάθηκε Μια ‘Ωρα Χρυσή!!! Δεμένη με Εξήντα Διαμαντένια Λεπτά!!! Δεν προσφέρεται αμοιβή. Γιατί είναι ΧΑΜΕΝΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!»

Δεν υπάρχει επιστροφή και κάποια μέρα δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία. Επομένως ζήσε και στηρίξου στην πίστωση της ημέρας. Επένδυσε στις αποφάσεις σου που μπορείς να πάρεις ΤΩΡΑ.

Η χρονοτράπεζα κάθε ημέρας σου παρέχει 86.400 δευτερόλεπτα, αξιοποίησέ τα. Πάρε τη ζωή σου και κάντην ένα έργο τέχνης, ΜΠΟΡΕΙΣ.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Σε έναν αγώνα ιστιοπλοϊας 
ο απαισιόδοξος παραπονιέται για τον αέρα ,
ο αισιόδοξος πιστεύει ότι ο αέρας θα αλλάξει κατεύθυνση
και ο ρεαλιστής προσαρμόζει τα πανιά ανάλογα .
ΣΤΗ ΖΩΗ ;;;;;;;

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Οι επιλογές μας και όχι η τύχη καθορίζουν το μέλλον μας....

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Είναι ευκολότερο να αγαπάς την ανθρωπότητα σαν σύνολο ,
από το να αγαπάς το γείτονά σου.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η κάθε μέρα έρχεται κουβαλώντας τα δικά της δώρα.
Θυμήσου να ξετυλίξεις τις κορδέλλες...

Αδυναμία ή δύναμη;

Ένα δεκάχρονο αγόρι αποφάσισε να μάθει τζούντο, παρόλο που είχε χάσει το αριστερό του χέρι σε ένα μεγάλο αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Έτσι,  ξεκίνησε μαθήματα με έναν έμπειρο Ιάπωνα δάσκαλο του τζούντο. Το αγόρι τα πήγαινε καλά, όμως δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μετά από τρεις μήνες εκπαίδευσης, ο δάσκαλος του είχε διδάξει μόνο μια κίνηση.

"Δάσκαλε", είπε το αγόρι κάποια στιγμή, «πότε θα μου μάθεις περισσότερες κινήσεις;"

"Πράγματι αυτή είναι η μόνη κίνηση που έχεις μάθει μέχρι τώρα, αλλά είναι και η μόνη κίνηση που θα σου χρειαστεί να ξέρεις." - απάντησε ο δάσκαλος.

Το αγόρι είχε εμπιστοσύνη στο δάσκαλο του, και παρόλο που δεν κατάλαβε τι εννοούσε, συνέχισε να προπονείται εντατικά.

Αρκετούς μήνες αργότερα, ο δάσκαλος πήγε το αγόρι στο πρώτο του τουρνουά.

Ξεκίνησε εντυπωσιακά καλά στους δύο πρώτους αγώνες, νικώντας εύκολα τους αντιπάλους του. Ο τρίτος αγώνας αποδείχθηκε πιο δύσκολος, αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο αντίπαλός του έχασε την υπομονή του και έκανε το μοιραίο λάθος. Το αγόρι με μία επιδέξια κίνηση κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα. Έτσι, έφτασε στον τελικό. Ακόμα και ο ίδιος είχε μένει έκπληκτος από την επιτυχία του.

Ο αντίπαλός που αντιμετώπιζε στον τελικό ήταν μεγαλύτερος, δυνατότερος και πιο έμπειρος. Το αγόρι φαινόταν να μην μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο διαιτητής ζήτησε τάιμ-άουτ εκφράζοντας την ανησυχία του ότι το αγόρι θα μπορούσε να τραυματιστεί άσχημα από τα χτυπήματα. Είχε αποφασίσει να σταματήσει τον αγώνα, όταν παρενέβη ο δάσκαλος .

«Όχι», φώναξε ο δάσκαλος, «Αφήστε τον να συνεχίσει."

Λίγο αργότερα, ο αγώνας συνεχίστηκε. Κάποια στιγμή, ο αντίπαλός του έκανε ένα κρίσιμο λάθος: χαλάρωσε την άμυνα του. Αμέσως το αγόρι εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια του αντιπάλου του, και κάνοντας την κίνησή που είχε μάθει καλά,  κατάφερε να τον νικήσει και να κερδίσει το τουρνουά. Ήταν ο πρωταθλητής.

 Στο δρόμο για το σπίτι, το αγόρι και ο δάσκαλος συζητούσαν και σχολίαζαν τον αγώνα. Το αγόρι βρήκε το θάρρος να ρωτήσει αυτό που στριφογύριζε  στο μυαλό του.

"Δάσκαλε, πώς μπόρεσα να κερδίσω το τουρνουά, γνωρίζοντας μία μόνο κίνηση;"

"Κέρδισες για δύο λόγους», απάντησε ο δάσκαλος.

"Κατ 'αρχάς, έχεις μάθει άριστα μία από τις πιο δύσκολες κινήσεις του τζούντο.

Και δεύτερον, η μόνη γνωστή άμυνα για την εν λόγω κίνηση είναι να πιάσει ο αντίπαλος το αριστερό σου χέρι. "

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Προσπάθησε ,κάθε μέρα ,να κάνεις κάτι περισσότερο 
από αυτό που πίστευες ότι θα μπορούσες να κάνεις!

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Είναι εύκολο να έχεις πίστη και πειθαρχία όταν νικάς.
Αυτό όμως που είναι σημαντικό ,
είναι να έχεις πίστη και πειθαρχία όταν χάνεις.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Πάντα πριν την αυγή ,
υπάρχει το πιο βαθύ σκοτάδι!

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η καλύτερη εποχή για να φυτέψεις ένα δένδρο ,
ήταν πριν από είκοσι χρόνια.
Η δεύτερη καλύτερη είναι τώρα....

Τα μπισκότα και ο χρόνος που δεν γυρίζει πίσω..

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα.

Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.

Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα.  Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε:

"Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!"

Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα.

Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.

Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε:

"Ααα... Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;

Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό. Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ..  Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα!

Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!

Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος...

Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της.

Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ’ αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.

... ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ’ αυτόν.  Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει... ούτε να ζητήσει συγγνώμη..

Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείτε να ανακτήσετε:
Η πέτρα...               ... αφού ριχθεί!
Η λέξη......              ... αφού ειπωθεί!
Η ευκαιρία...          ... αφού χαθεί!
Ο χρόνος...           ... αφού περάσει!

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Το κλάμα καθαρίζει τα μάτια, τους πνεύμονες, την όραση, καθαρίζει την όψη, κατευνάζει το θυμό - γι' αυτό να κλαίτε συχνά.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Εαν όλοι σκέπτονται το ίδιο, 
αυτό σημαίνει ότι  κάποιοι δεν σκέπτονται"

Το παράθυρο του νοσοκομείου

Δύο άντρες σοβαρά άρρωστοι μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο νοσοκομείου. Στον έναν απο τους δύο, του επιτρεπόταν να κάθετε καθιστός στο κρεβάτι επι μία ώρα κάθε απόγευμα. Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άντρας ήταν υποχρεωμένος να περάσει όλο του τον χρόνο ξαπλωμένος.

Οι άντρες ξεκίνησαν να μιλάνε για ώρες στο τέλος. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογενειές τους, για τα σπίτια που μένανε, τις δουλειές τους, την στρατιωτική τους θητεία, τις διακοπές τους.

Κάθε απόγευμα όταν ο άντρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να καθίσει, πέρναγε τον χρόνο του περιγράφοντας στον συγκατοικό του όλα τα πράγματα που μπορούσε να δει έξω απο το παράθυρο.

Ο άντρας στο άλλο κρεβάτι, ξεκίνησε να ζει την χρονική διάρκεια της μίας ώρας, όταν ο κόσμος του μπορούσε να διευρινθεί και να ξαναζωντανέψει μέσα απο τις δραστηριοτήτες και τα χρώματα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο κοίταγε σε ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη. Πάπιες και κύκνοι παίζαν στο νερό ενώ τα παιδάκια δοκίμαζαν τις βαρκούλες τους.

Νεαρά ζευγαράκια περπατούσαν αγκαλιά απολαμβάνοντας τα λουλούδια του κάθε χρώματος και μια όμορφη θέα της πόλης φαινόταν σε απόσταση.

Καθώς ο άντρας στο παράθυρο περιέγραφε τα πάντα με λεπτομέρειες, ο άντρας στην άλλη πλευρά του δωματίου έκλεινε τα μάτια και έφερνε τις εικόνες στο μυαλό του.

Ένα ζεστό απόγευμα ο άντρας στο παράθυρο περιέγραψε μια μπάντα που περνούσε. Παρόλο που ο άλλος άντρας δεν μπορούσε να ακούσει την μπάντα, μπορούσε να την δει με τα μάτια του μυαλού του καθώς ο ευγενικός κύριος του παραθύρου την υλοποιούσε με τις περιγραφικές λέξεις του.

Μέρες και μήνες πέρασαν. Ένα πρωινό μπηκε η νοσοκόμα για να φέρει νερό για το μπάνιο τους, μόνο και μόνο, για να βρεί το άψυχο κορμί του άντρα στο παράθυρο που είχε πεθάνει γαλήνια μέσα στον ύπνο του. Στεναχωρημένη φώναξε τους υπεύθυνους για να πάρουν το κορμί του.

Ο άλλος άντρας, μόλις έκρινε πως αυτό ήταν κατάλληλο, ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα με χαρά τον μετέφερε και μόλις βεβαιώθηκε πως ήταν αναπαυτικά τον άφησε μόνο.

Αργά και επίπονα σηκώθηκε στον έναν του αγκώνα για να μπορέσει να δει τον αληθινό κόσμο έξω. Το μόνο που αντίκρισε ήταν ένας τοίχος. Ρώτησε την νοσοκόμα για πιο λόγο ο άρρωστος συγκατοικός του να είχε περιγράψει τόσο όμορφα πράγματα έξω απο το παράθυρο.

Εκείνη απάντησε πως ο άντρας ήταν τυφλός και ότι ούτε τον υπάρχον τοίχο δεν μπορούσε να δει. Πιθανόν να ήθελε απλά να σου δείνει κουράγιο του απάντησε.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τα εμπόδια δεν με πτοούν - κάθ' ένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Είναι σκληρό να αποτυγχάνεις ,
αλλά είναι χειρότερο να μην προσπαθήσεις ποτέ...

Ο άνθρωπος που έπεσε "κατά λάθος" στο νερό....

Ένα ηλιόλουστο πρωινό, αποφάσισε ο Νασρεντίν να κάνει έναν όμορφο περίπατο, κατά την θάλασσα. 

Καθώς πλησίαζε στη προκυμαία άκουσε φωνές και είδε πολύ κόσμο συγκεντρωμένο να χειρονομεί και να τρέχει πάνω κάτω.

Πλησίασε πιο κοντά και είδε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κατά λάθος στο νερό.

Όπως δεν ήξερε κολύμπι, κτυπούσε πανικόβλητος χέρια και πόδια, χανόταν μέσα στο κύματα και όποτε κατόρθωνε να βγάλει λίγο το κεφάλι του καλούσε μισοπνιγμένος σε βοήθεια. 

Οι άνθρωποι έσκυβαν όσο μπορούσαν πάνω από το νερό και του φώναζαν:

- Δώσε μας το χέρι σου! Δώσε μας το χέρι σου! 

Τίποτα αυτός! Σαν να ήταν κουφός συνέχιζε να χτυπιέται. 

Οι άνθρωποι όλο και πλήθαιναν γύρω του και του φώναζαν όλο και πιο δυνατά:

- Βρε άνθρωπε, δεν ακούς; Δώσε μας το χέρι σου! Θα πνιγείς!

Τίποτα αυτός.

Κάποια στιγμή, μέσα στο πανικό και την αγωνία που επικρατούσε, επειδή κανείς δεν ήθελε να πνιγεί ο άνθρωπος αυτός, αλλά και κανείς δε μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο, κάποιος πήρε είδηση τον Νασρεντίν που παρακολουθούσε ατάραχος τη σκηνή. 

Να ο Χότζας, αναφώνησε το πλήθος. Κάντε χώρο να κάνει κάτι. Σίγουρα θα ξέρει αυτός τι να κάνει, σαν άνθρωπος του Θεού που είναι. 

Αμέσως τότε, όλοι έκαναν χώρο και ο Νασρεντίν έσκυψε στο νερό και κάτι είπε σιγανά στον μισοπνιγμένο. Tότε εκείνος, έδωσε το χέρι του και ο Νασρεντίν το έπιασε και τον έσυρε έξω. 

Οι άνθρωποι έμειναν τότε με ανοιχτό το στόμα.

- Βρε, είπαν! Βρε Χότζα μας, καλέ μας Χότζα, τι του είπες του ανθρώπου και σου έδωσε το χέρι σου;

Εδώ, τόση ώρα, εμείς τού φωνάζουμε να μας δώσει το χέρι του και δε το έκανε. 

Τώρα γιατί άκουσε εσένα και όχι εμάς; 

- Εγώ, δε τού είπα να μου δώσει το χέρι του, απάντησε ήρεμα ο Χότζας. 

- Τι τού είπες λοιπόν, ρώτησαν οι άνθρωποι περίεργοι. 

- Εγώ τού είπα: «πάρε το χέρι μου», είπε ο Νασρεντίν.

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Με το να είσαι ο εαυτός σου ,
τοποθετείς  μέσα στον κόσμο κάτι υπέροχο το οποίο δεν υπήρχε πριν"

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Όταν είναι να αποφασίσεις, 
το καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις το σωστό. 
Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις λάθος.
 Το χειρότερο από όλα  είναι να μην κάνεις τίποτε.

Υπάρχει καλύτερος τρόπος

    Είχε τελειώσει την θεραπεία μία φορά, αλλά προφανώς, δεν είχε πάρει το μήνυμα, επειδή συνέχιζε να πίνει. Ήταν μητέρα τεσσάρων παιδιών, χωρισμένη από έναν πετυχημένο δικηγόρο, και τώρα αγωνιζόταν να συντηρήσει ένα σπιτικό, και ακόμα πιο σημαντικό, να διατηρήσει την αξιοπρέπεια της, χάνοντας, δυστυχώς αυτή την μάχη. Το ποτό ήταν η μόνη της διέξοδος.

     Τότε ένα απόγευμα, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, η Mary, πήγε στο σπίτι της μόνο για να το βρει άδειο. Πάνω στο τραπέζι της κουζίνας υπήρχε ένα μπουκάλι ουίσκι με ένα σημείωμα κολλημένο πάνω του. Ήταν ένα  "δώρο" από τα παιδιά της, αλλά το σημείωμα έλεγε,  "Αν αυτός είναι ο τρόπος που θέλεις να σκοτώσεις τον εαυτό σου, κάν' το ελέυθερα, αλλά δεν πρόκειται να σκοτώσεις εμάς!" Τα παιδιάτην είχαν εγκαταλείψει.

       Αυτή τη φορά, η θεραπεία είχε αποτέλεσμα, αλλά για δώδεκα μήνες πάλευε με το παλιρροϊκό κύμα των πραγμάτων που συνειδητοποιούσε και της αποκαλύπτονταν, σε σχέση με τη ζωή της και με τους λόγους για τους οποίους είχε γίνει αλκοολική. Πέρασε ακόμα και η σκέψη από το μυαλό της, ότι μπορεί να είναι τρελή, αλλά σίγουρα δεν ήταν.

         Η Mary έχτισε ξανά τη ζωή της, μία ημέρα τη φορά, επιλέγοντας κάθε πρωί να βλέπει τον κόσμο θετικά, ό,τι κι αν συναντούσε στο δρόμο της. Αυτό δεν ήταν εύκολο. Πήρε τα παιδιά της  πίσω, για να χάσει ξανά ένα από αυτά σε κάποιο ατύχημα, όπου πνίγηκε.

           Ωστόσο, σήμερα, η ίδια αποτελεί έμπνευση για τα εκατοντάδες άτομα που έχουν ωφεληθεί από την οργάνωση που έχει ιδρύσει. Το Κέντρο για την Δημιουργική Οικογενειακή Ζωή.
        Εκεί, ενήλικοι καθώς και παιδιά, μπορούν να μάθουν πως να παίρνουν τον έλεγχο και να είναι υπεύθυνοι για τη ζωή τους. Όπως το θέτει η Mary, "Υπάρχει καλύτερος τρόπος."

                                                                                               David McNally
                                                               "Ακόμα και οι αετοί χρειάζονται μια ώθηση"

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει την ώρα
 που εσύ κάνεις σχέδια για το μέλλον.......

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ακόμα και το μεγαλύτερο ταξίδι ,ξεκινάει με ένα απλό βήμα...

Η αληθινή αξία του δαχτυλιδιού

«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;'

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:'Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά ίσως...' και ύστερα από μια παύση συνέχισε: ' αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω'.

'ε... μετά χαράς, δάσκαλε' είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.'Ωραία' συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: 'πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι' αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.'

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό.Όταν το παιδί έλεγε 'ένα χρυσό φλουρί' όλοι γελούσαν. Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στον δρόμο του στην αγορά –και σίγουρα θα ήταν πάνω από 100 άτομα-, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλιτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.

'Δάσκαλε' είπε, 'λυπάμαι. Είναι αδύνατον να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.''Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε' απάντησε ο δάσκαλος. 'Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.'

Ο νεαρός καβάλησε και έφυγε πάλι.Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με τον φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:

'Πες στο δάσκαλο αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.

''Πενήντα οχτώ χρυσά;' Φώναξε το παιδί.

'Ναι' απάντησε ο κοσμηματοπώλης.

Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.'Κάθισε' του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. 'είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στην ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;'Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.»

    

 από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι "Να σου πω μια ιστορία"

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Για να χαρείς το ουράνιο τόξο, πρέπει πρώτα να δεις τη βροχή!

Τι μπορώ να κάνω;

... Από δεκάδες προηγούμενα περιστατικά, έχω διδαχθεί ότι μπορώ να βασίζομαι σε πολυάσχολους ανθρώπους. Πολύ συχνά όμως έχω δοκιμάσει απογοητεύσεις στη συνεργασία μου με άλλους που έχουν "απεριόριστο ελεύθερο χρόνο".
    Οι προοδευτικοί μάνατζερ συνεχώς αναρωτιούνται: "Τι μπορούμε να κάνουμε για να αυξήσουμε την παραγωγή;" Γιατί να μην αναρωτηθείτε κι εσείς "Τι μπορώ να κάνω για να αυξήσω την παραγωγή μου;" Το μυαλό σας θα σας δείξει δημιουργικά το δρόμο.
     Έχω πραγματοποιήσει εκατοντάδες συνεντεύξεις με ανθρώπους κάθε επιπέδου και έχω κάνει την εξής ανακάλυψη : όσο σημαντικότερος είναι ο συνομιλητής σου, τόσο πιθανότερο είναι να ενθαρύνει εσένα να μιλήσει. Όσο πιο ασήμαντος, τόσο πιθανότερο είναι να αρχίσει το κήρυγμα.
     Οι σημαντικοί άνθρωποι προτιμούν να ακούν.
     Οι ασήμαντοι άνθρωποι προτιμούν να μιλούν.
.... Οι κορυφαίοι ηγέτες, σε κάθε τομέα της ζωής, περνούν πολύ περισσότερο χρόνο ζητώντας παρά δίνοντας συμβουλές... Όπως ξέρετε για να κατασκευαστεί οτιδήποτε, χρειάζονται πρώτες ύλες. Για τη λήψη δημιουργικών αποφάσεων πρώτες ύλες είναι οι ιδέες και οι προτάσεις των άλλων.... Οι ιδέες των άλλων δίνουν στο μυαλό σας, που γίνεται πιο δημιουργικό, το έναυσμα για να γεννήσει τις δικές του...

                                                                                  


                                                    "Η μαγεία της μεγαλόπνοης σκέψης"
                                                                    David J. Schwartz

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Οι αλλαγές στη ζωή είναι αναπόφευκτες,
Η ωρίμανση όμως μέσα από αυτές τις αλλαγές ,
είναι επιλογή του καθενός από μας!

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Ο καλύτερος τρόπος για να σκεφτείς μια καλή ιδέα
είναι να σκέφτεσαι  πολλές ιδέες"

ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Άλλαξε τον τρόπο σκέψης σου 
και θα αλλάξεις όλο τον κόσμο!"